ඒ අතරේ "ඔයා කව්ද?" කියා ඔහු සහමර දිනවල අසන්නේ ඔහුගේ මතකයේ තිබෙන මගේ රුව සහ දැන් මගේ රුව ඔහුගේ මොලයට හරියට ගලපා නොගත හැකි අවස්තාවලදි. සමහර වෙලාවට ඔහු මටම මා ගැන කියනවා එයා අරව කලා මේවා කළා එයා හිටිය නම් දැන් හොදයි. ඒ වෙලාවට අහක බලාගෙන කදුලු පිහිද ගන්නව ඇරෙන්න වෙන කරන්න දෙයක් නැ. නැතිනම් ඔහු ෙපරලා අසන සුපුරුදු පැණයට පිළිතුරක් දෙන්න අපහසු වෙනව. "කව්ද බැන්නේ ඔයාට?".
සමහර වෙලාවට "ඔයා රිපොර්ට් කරන මැනෙජර් කව් ද?" අසන්නේ ඔහුට මා හදුනා ගත නොහැකිව මා ඔහුව නිදි කරවිමට ප්‍රයත්නයක් දැරිමේදි ඉන් මිදිමටයි. මා යම් ආයතනයකින් ඔහුගේ සහයට ලබා දුන් කෙනෙක් යයි සිතා මට එරෙහිව පැමිණිළි කිරිමට තැත්කරමින් නින්ද මග හැරිම ඔහුගේ ප්‍රයත්නයයි.
තාත්තගේ තත්ත්වය හරියට මේ දිනවල වැස්ස වගේ හිටි ගමන් වහිනව ආයේ ලස්සනට පායනව. හැමදාම ඔහුගෙන් අද දිනේ කවද්ද ෙම් මොන මාසේද කියා අහන්නේ හරියට කාලගුන වාර්තාව ගන්න වගේ.
බෙහෙත් තාත්තගේ ප්‍රධාන ආහාර වේළ වගේ දැන් මේ කැමට පසුව ගන්න බෙහෙත් විතරයි. කුබියා කතාවේ කියවෙන පරිදි සැම චීත්තයකට සරමක් වගේ මේ බොහෝ බෙහෙත් වලට අදාලව ගත යුතු කැමට පෙර ෙබහෙතක්ද වේ.
මේ සටහන ලියන්න වුනේ බෙහෙත් සම්බන්ද කතාවක් ලියා තබන්න. පසුගිය දිනෙක තාත්තට අලුතින් බෙහෙතක් නියම කළත් ඒ බෙහෙත කිසිදු පුද්ගලික බෙහෙත් ශාලාවක නොතිබු අතර රාජ්‍ය ඔසුසලේ ප්‍රධාන මධ්‍යාස්ථාන වල මිසක නියෝජිත මධ්‍යස්ථාන වල විකිණිමට තිබුනේ නැ. මමත් කිලෝ මිටර් 25ක පමණ දුරක් ගෙවා ලගම තිබු ඔසු සලින් අදාල බෙහෙත මිළදි ගන්නාවිට මම හේතුව ඇහුව වෙන තැන්වල නැති.
මෙම බෙහෙත වේදනා නාශකයක් වුවත් මත් ලෝලින් අතර ජනප්‍රිය බෙහෙතක් ලු. එමනිසා, ඒ අනිසි අය අතට පත් නොවිමට අදාල වෛද්‍ය නිර්දේශ මත පදනම්ව පමණක් විකිණිම සිදු කරන එකම තැන රාජ්‍ය ඔසුසල වෙන්න ඇති. කෙසේ නමුත් දැනට තාත්තා භාවිත කරන අනෙකුත් බෙහෙත් හා සැසදිමේදි මෙය එතරම් මිළක් නොවේ.
මොනව වුනත් මත්ලෝලින්ගෙ පිහිටෙන් තව කීදෙනෙක් මේවගේ දුරක් ගෙවා ගෙන අදාල බෙහෙත ගන්න යන්න ඇතිද?
ගුරුවරයකු නොවුනත් 2008 වසරේ සිට වැඩි කාළයක් පාසල් දරුවන් හා ගුරුවරු සමගත් හන්තාන ව්‍යාපෘතිය සදහා කාළය වෙන් කරද්දි දෙමාපියන් ඔවුන්ගේ අවශ්‍යතා යටපත් කරගෙන සිටිබව රහසක් නෙමේ.
මේ සටහන කියවන ඔබට, මා මෙන් පියවරුන්ගේ දිනය හෝ මව් වරුන්ගේ දිනය සැමරිමට සිදු නොවේවායි පතමි!
හැබැයි දෙමාපියන් වෙනුවෙන් නිදිමරන්න, තම කාලය ගතකරන්න වෙනව නම් ඒ දේ මගහරින්න එපා මොකද පාසල් කාලය අහිමි වුනාට වඩා දුකක් දැනෙවි එහෙම නොකලොත් ඒ වගේම එහෙම කලොත් දැනෙන තෘප්තිය කියල තෙරුම් කරන්න බැ.
I blog quite often and I genuinely thank you for your
ReplyDeleteinformation. The article has really peaked my interest.
I am going to take a note of your blog and keep checking for new information about once a
week. I opted in for your RSS feed as well.
//තාත්තා භාවිත කරන අනෙකුත් බෙහෙත් හා සැසදිමේදි මෙය එතරම් මිළක් නොවේ// මචං මේ උඹ කියන්නේ ට්‍රෑමඩොල් (ඇපල් පෙත්ත) ගැනනම්... මත්ලෝලීන් ට මේ පෙත්ත විකිනෙන්නේ සාමාන්‍ය මිලට වඩා දහ ගුණයක් වගේ වැඩියෙන්... මතට තිත නේ :D
ReplyDeleteතාත්තා ට ඉක්මනින් සුව වේවා!!!
නාඩි
ReplyDeleteඔව් මචං ඒක තමා පෙත්ත. මම හිතලම නම දැන්මේ නැ. කාඩ් දෙකක් 100වත් වුනේ නැ මතක විදියට.
ස්තුතියි මචං
ඔබගේ තාත්ත ඉක්මන් සුව වේවා ... !!!
ReplyDeleteදවසක් කථා කරද්දි අක්කෙ තාත්තව නාවන්න හදන්නෙ.. 12.00 කලින්.. පස්සෙ ගන්නම් කියපි... තව දවසක් කවනවා.. මේව ඇස් දෙකෙන් නොදැක්කට ඇත්තටම අවංකව කළා කියලා ඒ වචන වලින්ම තේරුනා... හුළගට වහළෙට අලාභ උන වෙලාවෙ තාත්ත හිටි කාමරේ වහළෙ හොඳ වෙලාවට බේරිලා අක්කෙ කිව්වෙ මොන තරම් සතුටකින්ද? අම්මට තාත්තට සලකන දරුවන්ට වරදක් වෙන්නෙ නෑ.. කාගෙන් බේරුනත් අපෙ හෘද ශාක්ෂියෙන් බේරෙන්න බෑ... හරි දුකයි.. තාත්ත ඔයාව අඳුනන්නෙ නැති තත්ත්වෙටත් පත් වෙනවයි කියල ඇහුවම... ඒකටයි ජීවිතේ තියන්නෙ.. අපිටත් උරුමයි.... මම ඔයා වගේ දරුවෙක් ගැන හරි ආඩම්බරයි ඩනිෂ්ක.... මේ මගෙ නැන්දම්මගෙ අන්තිම දවස් ගැන මම ලියපුවා..
ReplyDeletehttp://thanojar.blogspot.com/2010/05/blog-post_24.html