සැයු:
මෙම සටහන කියවන්නට පෙර, මේ සටහන ලියා ඇත්තේ තවත් එක් සිවිල් වැසියකුගේ ජිවිතයක් පිළිබඳව වන අතර ඉන් කිසිදු අයුරකින් යුධහමුදා හෝ මෙරට යුද්ධයෙන් මියගිය හෝ අපවත්වුණු ජීවිත වලට අපහාසයක් කිරිමේ අඳහසින් නොවේ! අනේක විධ කරදර සහවේදනා සහිතව මිය ගිය සහ දැනට ජීවත් වන සියළු යුධහමුදා සාමාජිකයින්ට යුද්ධය අවසන් කිරීමේ ගෞරවය ලැබෙනව.
මා සමඟ රජයේ විශ්ව විද්යාලයකදි එකට ඉගෙන ගෙන උපාධිය අවසන් කළ යාලුවෙක් (විශ්ව විද්යාලයේ 'සෙත්තල්' නමින් ඔහු හැදින් වුණි) පසුවඋපාධි ධාරින් බදාවා ගැනීම යටතෙ ගුරුවරයෙකු ලෙස ශ්රී ලංකා රජයේ, අධ්යාපන අමාත්යාංශයේ ගුරුවරයෙකු ලෙස පත්වීමක් ලැබුවා.
ඉන් අනතුරුව 30 වසරක යුද්ධයේ අවසාන අධියරේදි මියගිය දමිළ වැසියන් අතරේ ඔහුත් මිය ගිය එක් සිවිල් වැසියෙක් වගේම රජයේ සේවකයෙක්. දැන් ඔහුගේ ඥාතින් ට හෝ දකුණේ ඔහු සමඟ එකට ඉගෙන ගත් 70කට අධික සිංහල සිංදුන්ට අයිතියක් නැත්ද?
ඔහු ඔහු ත්රස්තවාදියෙක් නෙමේ!
(නමුත් මින් අදහස් වෙන්නෙ නැ විශ්ව විද්යාල හෝ වෙනත් උසස් අධ්යාපන ආයතන තුළ අවම වශයෙන් එල්.ටි.ටි.ඊ ත්රස්තවාදි සංවිදානයට මතවාදීව සහාය දැක් වූ එකදු සිසුවෙකු නොසිටි බව.)
රජයේ හමුදාවලට එරෙහිව යුධ කළ සහ "රජයේ සේවයේ" පොළිසියේ සිය ගණනක් මරපු කරුණා අම්මාන් කොළඹ දේශපාලනය කරද්දි අහක බලාගෙන යන එකද වැරදි තමන්ගෙ නැති වුන අය සිහි කරන එකද වැරදි?
මතක තියාගන්න කරුණට සැප ගන්න වියදම් කළේ අපි හැමෝම.
මීට වසරකට පෙර මියගිය ගම්පහ ආයුර්වේද පීඨයෙ පරිගණක අංශයේ සේවය මිතුරාත් මා සමඟ පාසළේ එකට ඉගෙන ගත් කෙනෙක්. එතකොට මම දුක්වෙන්න ඔනා සිංහල යාලුවා ගැන විතරද?
යුධ සමයෙ සිවිල් ජනතාව උතුරේත් දකුණේත් මිය ගියා.
අප දැන්වත් කළ යුතත්තේ යළිත් වරක් 'අපේ රටේ' ලේ ගැලීමක් සිදු නොවීමට කටයුතු කිරීමයි. යළිත් යුද්ධයක් ආවොත් ජිවිත විනාශ වෙන්නෙ සාමාන්ය ජනතාවගෙ මිසක දේශපාලයින්ගෙ නෙමෙයි.
හමුදාව වෙනුවෙන්... අපෙන් වෙන්න ඔනා හමුදාවෙ රට වෙනුවෙන් දිවි දුන් සහ තම සාමාන්ය දිවිය ගත කරන්න බැරි උන හැම කෙනෙක්ගෙම දුදරුවන් ඇතුළු පවුලේ සුබ සිද්ධිය වෙනුවෙන් කටයුතු කිරීමයි. අවුරුදු 5කටත් වඩා කල් ගිහිල්ලත් අපි පෙළපාලි යන එක ගැන වාද කරන්න කළින් අදාල යුතුකම් ඉටුවෙද කියල හොයල බලන එක නේද වටින්නෙ. අඩුම ගානේ සෑම වසරකම මේ දිනෙ එද්දිවත් ඒ අයට අදාල වන්දි සහ සෞඛ්ය පහසුකම් දීලද කියල හොයන්න මතක් වෙනව නම් ලොකු දෙයක්. හමුදාවට හෝ පවතින රජයට අවශ්ය නම් ඒක සමරාවි.
මේ මගෙ පුද්ගලික අදහස.
ප.ළි:
මම සිංහලින් ලියන මේ සටහන වැරදිලා හරි දකියන්නෙ මමත් එක්ක එකට ඉගෙන ගත් සිංහල මිතුරන් පමණයි. දමිළ යාලුවො ඉස්සරහා වීරයෙක් වෙන්න අවශ්ය නැ ඉංග්රීසයෙන් ලියල. ඒවගේම ඒක උඩ බලාගෙන කෙල ගැහුව වෙනව වෙනත් රටවල අයත් පහසුවෙන් කියවන නිසා.
මෙම සටහන කියවන්නට පෙර, මේ සටහන ලියා ඇත්තේ තවත් එක් සිවිල් වැසියකුගේ ජිවිතයක් පිළිබඳව වන අතර ඉන් කිසිදු අයුරකින් යුධහමුදා හෝ මෙරට යුද්ධයෙන් මියගිය හෝ අපවත්වුණු ජීවිත වලට අපහාසයක් කිරිමේ අඳහසින් නොවේ! අනේක විධ කරදර සහවේදනා සහිතව මිය ගිය සහ දැනට ජීවත් වන සියළු යුධහමුදා සාමාජිකයින්ට යුද්ධය අවසන් කිරීමේ ගෞරවය ලැබෙනව.
මා සමඟ රජයේ විශ්ව විද්යාලයකදි එකට ඉගෙන ගෙන උපාධිය අවසන් කළ යාලුවෙක් (විශ්ව විද්යාලයේ 'සෙත්තල්' නමින් ඔහු හැදින් වුණි) පසුවඋපාධි ධාරින් බදාවා ගැනීම යටතෙ ගුරුවරයෙකු ලෙස ශ්රී ලංකා රජයේ, අධ්යාපන අමාත්යාංශයේ ගුරුවරයෙකු ලෙස පත්වීමක් ලැබුවා.
ඉන් අනතුරුව 30 වසරක යුද්ධයේ අවසාන අධියරේදි මියගිය දමිළ වැසියන් අතරේ ඔහුත් මිය ගිය එක් සිවිල් වැසියෙක් වගේම රජයේ සේවකයෙක්. දැන් ඔහුගේ ඥාතින් ට හෝ දකුණේ ඔහු සමඟ එකට ඉගෙන ගත් 70කට අධික සිංහල සිංදුන්ට අයිතියක් නැත්ද?
ඔහු ඔහු ත්රස්තවාදියෙක් නෙමේ!
(නමුත් මින් අදහස් වෙන්නෙ නැ විශ්ව විද්යාල හෝ වෙනත් උසස් අධ්යාපන ආයතන තුළ අවම වශයෙන් එල්.ටි.ටි.ඊ ත්රස්තවාදි සංවිදානයට මතවාදීව සහාය දැක් වූ එකදු සිසුවෙකු නොසිටි බව.)
රජයේ හමුදාවලට එරෙහිව යුධ කළ සහ "රජයේ සේවයේ" පොළිසියේ සිය ගණනක් මරපු කරුණා අම්මාන් කොළඹ දේශපාලනය කරද්දි අහක බලාගෙන යන එකද වැරදි තමන්ගෙ නැති වුන අය සිහි කරන එකද වැරදි?
මතක තියාගන්න කරුණට සැප ගන්න වියදම් කළේ අපි හැමෝම.
මීට වසරකට පෙර මියගිය ගම්පහ ආයුර්වේද පීඨයෙ පරිගණක අංශයේ සේවය මිතුරාත් මා සමඟ පාසළේ එකට ඉගෙන ගත් කෙනෙක්. එතකොට මම දුක්වෙන්න ඔනා සිංහල යාලුවා ගැන විතරද?
යුධ සමයෙ සිවිල් ජනතාව උතුරේත් දකුණේත් මිය ගියා.
අප දැන්වත් කළ යුතත්තේ යළිත් වරක් 'අපේ රටේ' ලේ ගැලීමක් සිදු නොවීමට කටයුතු කිරීමයි. යළිත් යුද්ධයක් ආවොත් ජිවිත විනාශ වෙන්නෙ සාමාන්ය ජනතාවගෙ මිසක දේශපාලයින්ගෙ නෙමෙයි.
හමුදාව වෙනුවෙන්... අපෙන් වෙන්න ඔනා හමුදාවෙ රට වෙනුවෙන් දිවි දුන් සහ තම සාමාන්ය දිවිය ගත කරන්න බැරි උන හැම කෙනෙක්ගෙම දුදරුවන් ඇතුළු පවුලේ සුබ සිද්ධිය වෙනුවෙන් කටයුතු කිරීමයි. අවුරුදු 5කටත් වඩා කල් ගිහිල්ලත් අපි පෙළපාලි යන එක ගැන වාද කරන්න කළින් අදාල යුතුකම් ඉටුවෙද කියල හොයල බලන එක නේද වටින්නෙ. අඩුම ගානේ සෑම වසරකම මේ දිනෙ එද්දිවත් ඒ අයට අදාල වන්දි සහ සෞඛ්ය පහසුකම් දීලද කියල හොයන්න මතක් වෙනව නම් ලොකු දෙයක්. හමුදාවට හෝ පවතින රජයට අවශ්ය නම් ඒක සමරාවි.
මේ මගෙ පුද්ගලික අදහස.
ප.ළි:
මම සිංහලින් ලියන මේ සටහන වැරදිලා හරි දකියන්නෙ මමත් එක්ක එකට ඉගෙන ගත් සිංහල මිතුරන් පමණයි. දමිළ යාලුවො ඉස්සරහා වීරයෙක් වෙන්න අවශ්ය නැ ඉංග්රීසයෙන් ලියල. ඒවගේම ඒක උඩ බලාගෙන කෙල ගැහුව වෙනව වෙනත් රටවල අයත් පහසුවෙන් කියවන නිසා.
මනුස්සකම සමරන්න දන්නෙ නෑ අපි තාම. සමරන්නෙ අමනුස්සකම. උතුරෙත් එහෙමයි දකුණෙත් එහෙමයි. අලුතින් හිතමු
ReplyDelete//මතක තියාගන්න කරුණට සැප ගන්න වියදම් කළේ අපි හැමෝම.//
ReplyDeleteහරි! කරුණා හිටිය කොටියෙක්. විග්නේෂ්වරන් හිටිය විනිසුරෙක්. හිටිය කොටියා අද දේශපාලන ප්රවාහයට එක්කහු වෙලා ප්රසිද්ධියේ පිළිගන්නවා ත්රස්තවාදය රටකට අවශ්ය නැති බව.. ඔහු නොබියව ප්රකාශ කරනව යුද්ධය හා සම්බන්ධ සියලු තොරතුරු සමහරු යට ගහන්න, විකෘති කරන්න හදන..නමුත් විග්නේෂ්වරන් තවමත් ත්රශ්වාදය වෙනුවෙන් පෙනී සිටිනවා..මේකෙන් අදහස් වෙන්නේ නැහැ මම කරුණා කොටියෙකු ලෙස ගත කල ජීවිතය සාධාරණීකරණය කරන බව..ආකල්පමය වෙනසක් ඔහුගේ වුණු බව පක්ෂ පාට භේදයෙන් තොරව පිළිගන්නට වෙනවා..ඒ වගේම යුද්ධ සැලසුම්වලදි ඔහුගෙන් ලද තොරතුරු නොවැදගත් වුණා කියලා පිටින් බලන ඔබටත් මටත් කියන්නට බැහැ..එසේම සිවිල් සමාජය හා ගැටෙමින් ත්රස්තවාදී ආකල්ප දරන්නෝ තවම උතුරේ ඉන්නවා..
අනික් කාරණය කරුණාට සැප විඳින්න ඔබ වියදම් කළා වගේම ඔබත් මමත් අපේ වැඩිහිටියනුත් ඇතුළු සකල ශ්රී ලංකාවාසී හැමදෙනාම කොටි සංවිධානය තර කරන්නටත්, දියුණු කරවන්නටත් පිරිවැය දැරුවා.ඔවුන් පෝෂණය කොට මහා විනාශකාරි මිනීමරු සංවිධානයක් බවට පත්කළේ ප්රේමදාස, රනිල්, චන්ද්රිකා ඇතුළු දේශපාඥයෝ ඔවුන්ගේ බූදල්වලින් නොවෙයි..කොටි නිරපරාදේ විනාශ කල මහජන දේපල, මිනිස් ජීවිත අසීමාන්තිකයි, ඒ විනාශ වුණෙත් ඔබෙයි මගෙයි වත්කම තමයි..
L.T.T.E. කියන්නේ ත්රස්ත වාදීන්. අපි හැමෝම පිලිගන්නවා එක. එත් අදටත් ඔව්න් ලංකාව තුලදීම ඔවුන්ගේ විරුවන් සමරනවා. වගකිව යුත්තන් බලහ්ගෙන ඉදදීම. එක අපේ රනවිරුවන්ට කරන උපහාරයක්ද? ඇයි මේවා ගැන අපේ මිනිස්සු කතා කරන්නේ නැත්තේ?
ReplyDeleteරණවිරුවන් සමරනව කියල කරන්නෙ තමන්ගෙ දේශපාලනික වාසියට තම පුද්ගලික ප්රතීරුපය පිම්බීම.
ReplyDeleteයුද්දයෙන් ජීවිත අහිමි වූ හෝ ආභාධිත වූ අයට ලැබුය යුතු වරප්රසාද සහ පහසුකම් ඒ පවුල් වලට සහ රණවිරුවන්ට මේ වෙද්දි දීල ඉවරද? වසරකට වරක් කෑගහන අය මේ ගැන හොයල බලනවද?