Skip to main content

අවුරුදු පැතුම් සහ කන අත්සන

සුපුරුදු ලෙස අවුරුදු ගෙවුනා මුල් දවස් දෙකම ගෙදරටම වෙලා හිටියා..

තාත්ත අසනීප වූ විට විවිධ හිතවුන් විවිධ අයුරින් උපකාර කලා.. සරත් වැලිවිටිගේ අන්කල් ඒ වගේ එක් චරිතයක්. වහලේ උලු ගලවල යන්න පහුගිය වසරේ අගොස්තු අව හුලගත් සමඟ ආව ප්‍රධාන අභියෝගය වුනේ ඊට පසු දීනම දැනගත් තාත්තට තිබූ UTI ප්‍රශනය.

දොස්තර කීව දින 6ක් එකම වෙලාවට IV එකක් දෙන්න අවශ්‍ය බවත් ඒ සඳහා පැයක් දෙකක් ඈදේ වැතිර සීටිමටත් සිදු වන බවත්, එය ETU එකේම කළ යුතු බවත්.

එදා දැනගත් පරිදි පුද්ගලික රෝහලේ වුවත් වකුගඩු රෝගින් පැමිණෙන නිසා පෝලිමේ නොසිට නිවාඩු පාඩුවේ මෙය කරගැනීමට හැකි වෙලා වන්නේ උදේ 6-7ත් අතර පමණයි.

මීළඟ ගැටලුව පැණ නැගුනේ අදාල බෙහෙත හොයාගත්තත් එය අනිවාර්යෙන්ම ශීත කරනය තුළ තබන ලෙස ෆාමසි එකෙන් දුන් උපදෙස්. ඒ වෙද්දි ගෙදරට විදුලි සැපයුම ලැබි තිබුනේ නැ. කොහොම හරි කෝටත් තෛලය බදු සරත් අංකල්ට දුන් ඈමතුම සමඟින් ඔහුගේ ෆාමසියේ විදුලි ජනක යන්ත්‍ර සහිත බවත් උදේ ශිෆ්ට් එකට එන ළමයි දෙන්නව ඔහු අපිට අවශ්‍ය වෙලාවට කඩේ අරින්න සූදානම් කර තිබ්බා.

දින 6ම උදේ පාන්දරම කිසිදු ගනුදෙනුවත් නොවුනත් (යමක් මිලදි ගන්න හැදුවත් ඒ අය එපා කීව) ෆාමසියෙ දොර ඈරණු ගමන් බෙහෙත ගන්න එතන මම හිටියා.

කොහොමින් හරි සරත් අංකලුත් තව හිතවතුන් කිහිප දෙනෙකුත් මුණ ගැහෙන්නට අප්‍රේල් 16දා එලියට බැස්සේ තාත්තට එයාගේ සුපුරුදු අත්සන ගහන්න කිහිපවරක් අවස්තාව දීල.

ගෙදර එන ගමනේදි යාලුවෙක්ට අවුරුදු සුබ පැතුමක් දෙන්න කතා කරත්, සුපුරුදු ඒ කතාබහත් නැවතුනේ තාත්ත ලගම.

Dementia ගැනත්  Alzheimer ගැනත් සිදු වූ කතා බහ නැවතුනේ Black (2015) සිනමා පටය නැරඹීමට මට කළ යෝජනාවෙන්.




අද 18, අත්සන භාවිතය ගොඩ දාගන්න එක ලේසි නැ තාත්තට.. ඔහුට එය වෙහෙසකාරි අත්දැකීමක්.  සමහර වෙලාවට ඊළඟ අකුර කන ලගට කරලා කොදුරන්න වෙනව.

කරන්න දෙයක් නැ පස්සේ බැංකුවට කතා කරලා ෆින්ගර් ප්‍රින්ට් ගන්න කටයුතු සූදානම් කළේ මම හෙට මැරුනත් (තාත්තට අත්සන ගහන්න බැරිවුනත් විකල්ප විසදුම ඔහුට අශ්‍ය දේ ලබා දෙන නිසා).

තාත්තට මුලින්ම මාව අදුන ගන්න බැරි වුන දවස අද වගේම මතකයි
එදා වගේම අදත් මට ඈඩුනා, ඔවෙ මේ දැණුත්..
ජිවිතේ කිසිම දාක මම හිතුවේ නැ තාත්තට කන අත්සන ගහන්න වේවි කියල.

දවල්ට හිනා වෙලා රෑට අඩන ජිවිතේ!

දහස් ගණනක් අනාරක්ෂිතව දුම්රිය මඟ හරහා යන එක නවත්වන්න දුමරිය මඟ හරහා පාලමක් ගන්න, ඩෙංගු ගැටලුවට වගේ විවිධ වූ කාරනා සඳහා ඔහුගේ අතින්ම ලිපි කීයක් ලියවෙන්න ඇත්ද?
ඒ ලිය වුනා පමණක් නෙමේ ෆවුසි දුම්රිය ඈමති වූ කාලය තුළදි දුම්රිය මඟ හරහා ගුවන් පාලමක් අනුමත වීමද සිදු විය. අවාසනාවකට ඉන් එහා කාර්යය වගකිව යුතු ගමේ ආණ්ඩුවට වත් අනෙක් නිළධාරින්ටවත් මෙතෙක් කළ නොහැකි විය.


ලිවීමේ අපහසුතාවයක් ඔබ දන්නා කෙනෙක්ට පසුකාලීනව ඈති නම්
ඒ වයසට යාම නිසා බව උපකල්පනය නොකර
වෛද්‍ය උපදෙස් පිළිපදින්න දැණුවත් කරන්න!






Comments

  1. මචං අයියේ.. එදා අපි හම්බුනු දවසේ උඹ ඔය ගැන කියද්දී මට එච්චර දැනුනේ නැති උනත්... පස්සේ ඔය ගැන හිතද්දී මාරම විදිහට shock උනා බං..

    ReplyDelete
    Replies
    1. ජිවිතේ ඔහොම තමයි කියල හිතහදාගන්නව. අදත් එකපාරම ඇවිත් මගේ නම කියල කෝ කියල මගෙන්ම අහනව. මම දන්නේ නැ එයා කොහොම ඒ වගේ කෙටි කාලයක් වුනවත් ගත කරනවද කියල. මොහොතකට උනත් කව්රුත්ම නොදන්න ලෝකෙක.

      Delete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Faster & Stable Firefox 4 beta 9 OUT and fixing 661 BUGS!

The complete list of bugs fixed by Firefox 4 Beta 09 . Bug ID Summary 569350 support Variation Selector sequences on all platforms 600079 Crash in [@ @0x0 | mozilla::gl::GLContext::MarkDestroyed() ] 509970 xpcshell-tests: random failure in test_removeVisitsByTimeframe.js | 2 == 10, 6 == 10, etc. 616469 Video sync is slow because of slow yuv2rgb conversion 618526 "Security Error: Content at http://mochi.test:8888/tests/dom/tests/mochitest/general/test_focusrings… 575519 "make buildsymbols" doesn't work on systems without Visual C++ 2005 installed 491552 Firebug toolbarbuttons don't

බැංකුවට තහවුරු කරගන්න ඔනා ලු

බැංකුව: සර් ලඟකදි අපේ සිස්ටම් එකට ලොග් උනාද?  මම: නැ, ඇයි? බැංකුව: අපි ලඟකදි මයිග්‍රේශන් එකක් කළා.  මම: ඔව් මම දන්නව ඒක හරි ගියෙත් නැනේද (මාලිංද මේ ගැන ලගකදි ලියල තිබ්බා ;-) )  බැංකුව: අපිට සර්ගෙ තොරතුරු තහවුරු කරගන්න හැකිද ටෙම්පරි පාස්වඩ් එකක් දෙන්න?  මම: මට පුලුවන්ද ඔයාව තහවුරු කරගන්න?  බැංකුව: බලන්න මේ අපේ හොට්ලයින් අංකය.  මම: එහෙම බැ මම දන්නේ කොහොමද ඔබ මගෙන් මේ විස්තර අහගෙන මොනව කරයිද? බැංකුවේ මොනව කරන කෙනෙක්ද කියල? මොකද මේ ඇමතුම මම ගත්තෙත් නැනේ.  අවශ්‍යම නම් සිස්ටම් එකෙ තියෙන ඊ-මේල් එක හරහා බැංකුවෙන් මේල් එකක් එවන්න අවශ්‍ය පාස්වඩ් එක සමඟ.  බැංකුව: බැ එහෙම කරන්න බැ. එහෙනම් අපිට කරන්න දෙයකුත් නැ.  මම: දැන්ම මමද සිස්ටම් අප්ඩේට් කළේ? මැනෙජර්ට කතා කරන්න දෙන්නකො .....  මැනෙජර්: සර් අපි මයිග්‍රේශන් එක කරද්දි සර්ගේ ප්‍රොෆයිල් එක හැලිලා.  මම: අපොයි! හොඳ වෙලාවට මම නෙමේ කුවරි ලිව්වේ.    ප.ලි: මම ඔය සිස්ටම් එකෙ හෙන කාලෙකින් භාවිත කරලත් නැ මෑතකදි එහෙම කරන්න අවශ්‍යතාවයකුත් නැ. එහෙම එකෙ නිකන් රිස්ක් එකක් අරගෙන මම මොකටද මගෙ තොරතුරු දෙන්නේ මට ශුවර් නැති නම්? ඒ මැනෙජර් කීවට මැනේජර්මත් නෙමේ, කොල්

වේදනාත්මක නිහඬ බව

අපි ගොඩක් වෙලාවට නිස්කලන්ක, නිහඬ පරිසරයකට ආදරය කරනව. ඒ අත්දැකීම යළි යළිත් විදගන්න තරම් පෙරේත කමක් දක්වනව. නමුත් සමහර නිහඬ අවස්ථා ඉතාම වේදනාකාරයි. ඊයේ (2020 මාර්තු 14) රාත්‍රියේ  නින්දට ගිය පසු වරින් වර තාත්තව ඇහැරවන්න බැලුවේ, ඔහුට අවශ්‍ය බෙහෙත් සහ මුත්‍ර කිරීමට ඇවැසිදැයි පිරික්සීමටයි. වෙනදා "තාත්තේ චූ කරන්න ඔනද?" ඇසු විට "හා" කියා ප්‍රතිචාර දක්වන ඔහු ඊයේ රාත්‍රිය පුරාවට කිසිදු ප්‍රතිචාරයක් නොදක්වා නින්දේම සිටියා. අලුයම 3ටත් එලෙසමයි. අද උදේ දෙගිඩියාවෙන් මෙන් අවදි කළ පසුත් ඔහුගෙන් සුපුරුදු ලෙස "සුබ උදැසනක්" ප්‍රතිචාරයක් ලැබුනේ නැ. ඔව් දවසම තාත්ත ගොලුයි. ඉදහිට අසන ප්‍රශ්නයකට හිස සලයි. මගේ ජිවිතේටම තාත්ත කතා නොකර සිටි පලමු දවස අද. මේ වේදනාව වචනවලට පෙරලන්න දන්න කෙනෙක් ඉන්නවද මම නම් දන්නේ නැ. තාත්ත ඉස්සරහා එයාගේ ඇස් දිහා බලන් කිසිම දෙයක් නොවු විදියට තොර තෝංචියක් නැතිව කියෙව්වට අදත් මගේ බත් එකෙ කදුලු. අද මේ පිංතුරේ මතක් වුන නිසා අන්තර්ජාලේන් හොයල ගත්තා. මේ පිංතුරේ ඇත්තටම වෙන්නේ දියණියක් (අර්ධ වශයෙන් අංශභාගයට පත්) ඇගේ පියාට ඇවිදීමට සහාය වෙන පිංතූරයක